2018 | Kris Goekint

2018, that's the one

Last year went to sleep
yesterday.
Some memories I won't keep,
others are forever
here to stay.
Today's rain reminds me
the plants will still
be here tomorrow.
The wind is gently
blowing away
yesterday's sorrow.
We build, we hope
for the future,
together we will cope
for sure,
you
and me
as one we will be,
always.

Letter to my dear

My dearest
here's my thoughts
for the year to come
Let me be the road
you're walking on
so you'd never lose your way.
Let me be the book
you read,
when you're curled up
cosily in your couch
it will share my inner thoughts.
Let me be the jacket
you wear when you go out
I'll keep you safe and warm.
Let me be your heart
I'll fill it
with my everlasting
love.

Copyright Kris Goekint

The weasel

Confused the wandering weasel
is hiding in the impenetrable thicket.
The hidious event has turned its unruffled little life inside out.

Dissipated from its safe and cosy hole
by the white wolf,
it now is to find new ground.

As weasels hardly ever
turn into wolves themselves.

Live and let live

De maat is vol,
het vat is leeg,
de regen maakt je hoorndol,
je raakt de weg kwijt in een doodlopende steeg.

Iedereen verlangt van jou prestatie,
maar soms wil je gewoon léven,
weg van al dat nieuws, die frustratie.
Blijkbaar moeilijk om erkenning te geven.

Waarom kunnen we niet gewoon zíjn,
blij, vrolijk en vooral ook vrij,
dat scheelt een slok op een borrel,
neem jezelf af en toe eens op de korrel.

Rozenbloei

Als het hemelgordijn
dreigend dicht blijft,
als het licht langzaamaan
wordt gedimd,
als je door de zorgenwolken
geen hand voor ogen meer ziet

Dan is er dat piepkleine streepje
zonlicht, die medereiziger
op de trein der traagheid,
de rozen speciaal voor jou
in bloei in oktober.

Hoe dik ook de mist,
ooit trekt die op,
wordt het rookgordijn gewist
en zie jij weer de zon,
dan lach je weer
zoals alleen jij dat kan.

Copyrights Kris Goekint

Dichten

Is een gedicht pas poëzie
Als het dicht is?
Is het slechts leesbaar
Wanneer het onleesbaar
En onbereikbaar is?
Of hebben we toch ook
Dichtkunst bij warm onthaal
En emotie en allemaal?
Het is wat je er in ziet
Of het algemeen aanvaard wordt
Of niet.
Poëzie is de voorzichtige
Eerste dauw
In de veel te vroege
Ochtendkou!

Copyright Kris Goekint

Druppelteller

Als het regent
in jouw hart,
dan droog ik de druppels,
één voor één.

Ik verwarm je hart met mijn handen,
om dan strelend de regen te drogen,
zo schijnt straks de zon
weer stralend
uit jouw ogen.

The look of love

Even when I hit my fingers,
clumsy is never smart,
the pain silently lingers
drawing me a little heart.

As much as wounds may sting,
like a bizarre kind of cruelty,
you see, there is one thing,
my heart always longs for your beauty.

However dark the night,
always follows the next day,
revealing your face so lovely and bright,
that is why I'll always love you, come what may.

I am so lucky with you by my side,
can't tell how much,
happy to come along for the ride
relishing on your gentle touch.

#krisgoekintbelgium

Beestenboel

Muizen nissen in mijn hoofd,
klaarwakker, half verdoofd.
Wakende dromenhond
een vol uur rond.
Het schapen tellen
maakt bokkensprongen,
de slaapkater
vierendeelt het ochtendgloren
maar kan niet vermijden
dat, even later, op slag
toch weer een nieuwe dag
wordt geboren.

Copyrights Kris Goekint

Regenbogendans

De liefde danst in jouw ogen,
ze fladdert naar mijn ziel
langs fluwelen regenbogen,
als een herfstblad in de zoete wind.

Je neuriet mijn gedachten
naar hogere sferen,
je laat me hunkeren en smachten
tot begeerte het pleit weer wint.

Mijn hart brandt voor jou
in vurig verlangen.
Ik gaf alles
om in dit mooie moment
te kunnen blijven hangen.

Ballo del arco baleno

l'Amore balla nei tuoi occhi,
svolazza verso la mia anima
via iridi vellutate,
come una foglia autunnale nel dolce vento.

Tu canticchi i miei pensieri
verso un'atmosfera sensuale,
mi fai desiderare e spasimare
finché la bramosia vince l'arringa.

Il mio cuore bruci per te
di desiderio focoso.
Darei tutto per poter mantenere
questo momento magico.

Druppelsgewijs

De ramen wenen
bittere tranen,
met rood op de wangen
geeft de natuur zich gewonnen
aan de nakende winter.

Een dapper roodborstje
verdedigt haar tuin
tegen de genadeloze regen.

Ik aanschouw,
knus, van binnenuit
en denk,
druppelsgewijs,
alleen maar aan jou.

Sunrise

Dawn awakes,
the day breaks open
towards a bright shiny future.
Finally I got the poisonous
cage covered and closed.
The repellent rat race
left behind in the alleyway
of a fading memory.
I’m wrapped in a
soothing serenity,
a comforting calm.
Hold my hand and
we will walk
into tomorrow.

No words no title

Despite inspiring impressions
words did not add up to an expression.
Even going through a transgression,
writing void, not even a confession.

Exuberating experience
emerging exhaltations
obsolete obedience
to costly consultations.

Inspiration and creativity
can lack apparition
or just jump up
so vividly.

Poetry and art
can randomly start
to emerge on the verge
of a new day.